Het brio van de tekst (zonder welke er eigenlijk geen tekst bestaat) zou zijn wil tot genot zijn: juist daar waardoor hij de vraag overstijgt, het gebabbel achter zich laat en de klemmende greep van de adjectieven poogt los te maken, open te breken - die poorten van de taal waardoor het ideologische en het imaginaire in grote stromen binnendringen.