Of althans, wat het plezier opschort, dat is de betekende waarde: de (goede) Zaak. 'Darmès, een parketboener, die op het ogenblik voor de rechter staat omdat hij op de koning geschoten heeft, zet zijn politieke ideeën op papier ...; wat het vaakst onder de pen van Darmès terugkomt is de aristocratie, wat hij schrijft als haristaukrassie. Zo geschreven is het woord nogal verschrikkelijk...' Hugo (Pierres) weet de extravagantie van de betekenaar te waarderen; hij weet ook dat dit kleine spellingsorgasme afkomstig is van de 'ideeën' van Darmès: zijn ideeën, dat wil zeggen zijn waarden, zijn politieke overtuiging, de waardering die hem één beweging laat schrijven, benoemen, foutief spellen en braken. Niettemin: hoe vervelend moet het politieke schotschrift van Darmès geweest zijn!
Het plezier van de tekst, dat is: de waarde die overgegaan is tot de luisterrijke rang van de betekenaar.