Flaptekst

Wat gebeurt er met onze woorden wanneer wij spreken? Waarom leiden woorden een eigen leven en betekenen ze altijd meer dan wijzelf dachten? In een viertal opstellen laat Jacques Derrida zien dat de afstand die onze woorden soms van onszelf scheidt, geen toevallige mislukking van de communicatie is, maar een voorwaarde vormt voor elke uiting die wij, bewust of onbewust, formuleren. We zijn in ons spreken uiteindelijk overqeleverd aan de dynamiek van de taal, die we maar in zeer beo perkte mate kunnen beheersen. Alles wat betekenis heeft, kan ons steeds weer verrassen door een onvermoede rijkdom aan nieuwe betekenissen, nieuwe verwijzingen, nieuwe zin.
Wij zijn geen meester over de wereld waarin we ons, als denkende en sprekende wezens, bewegen. Geen enkele tekst, geen enkele interpretatie is ooit afgesloten. Wanneer wij de tekst die de wereld als zinvolle samenhang is, trachten te doorgronden, verliezen we ons uiteindelijk in een afgrond van een onophoudelijke interpretatie, waarin wij nooit tot op een vaste grond geraken. Uitgaande van de vraag wat er plaatsvindt wanneer wij aan de wereld zin en betekenis trachten te verlenen, schetst Derrida een nieuwe beeld van de mens en zijn bestaan, waarin deze zijn centrale positie is kwijtgeraakt. In een nieuwe copernicaanse omwenteling wordt hij geplaatst in een universum waarin hijzelf niet meer het laatste woord heeft. Het is het universum dat hem het woord gegeven heeft, waarin hij kan bestaan en waarin werkelijke zin en betekenis pas mogelijk zijn.

Jacques Derrida (El-Blar, Algerije, 1930) wordt gerekend tot de belangrijkste Franse filosofen van dit moment.
Hij doceert in Parijs en Amerika en publiceerde tot nu toe ruim vijfentwintig boeken. Hij is de grondlegger van de filosofie van de deconstructie, die ook in de literatuurwetenschap belangrijke navolging heeft gevonden. 'Marges van de filosofie' behoort tot zijn meest fundamentele werken.